تربیت جنسی فرزند 6 تا 12 سال (تا سن بلوغ) (9) آموزش قرآن و انجام اعمال عبادی (مثل نماز و روزه)

یکی از روش‌های غیرمستقیم تربیت جنسی و عفاف‌گرایی، آموزش وضو، نماز، روزه، حجاب و سایر اعمال دینی به کودکان است. آشنایی با اعمال دینی و انتظاراتی که خداوند از کودک دارد، سبب می‌شود که کودک، شخصیتی متعهد و علاقه‌مند به راهنمایی‌ها و قوانین خداوند بیابد و از مسیر هدایت فطری، اخلاقی و اِلاهی، منحرف نگردد و از جمله به رفتارهای نابه‌هنجار جنسی روی نیاورد. از همین رو پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله)  سفارش کرده‌اند که والدین از شش یا هفت سالگی باید اعمال دینی را به کودکان آموزش دهند و آنها را به نماز و روزه تشویق کنند.^[1] و حتی والدینی را که در این زمینه کوتاهی می‌ورزند به‌شدت مورد سرزنش قرار د‌اده‌اند. به‌عنوان مثال، روزی پیامبر (صلی الله علیه و آله)  به برخی از کودکان نگاه کردند؛ رفتار آنان حکایت از عدم آشنایی با احکام دینی بود، به همین دلیل، برای توجه دادن اولیای کودکان فرمودند:

وَيْلٌ لِأَطْفَالِ آخِرِ الزَّمَانِ مِنْ آبَائِهِمْ فَقِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ مِنْ آبَائِهِمُ الْمُشْرِكِينَ فَقَالَ لَا مِنْ آبَائِهِمُ الْمُؤْمِنِينَ لَا يُعَلِّمُونَهُمْ شَيْئاً مِنَ الْفَرَائِضِ وَ إِذَا تَعَلَّمُوا أَوْلَادُهُمْ مَنَعُوهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُمْ بِعَرَضٍ يَسِيرٍ مِنَ الدُّنْيَا فَأَنَا مِنْهُمْ بَرِي‏ءٌ وَ هُمْ مِنِّي بِرَاءٌ.^[2]

وای بر فرزندان آخرالزمان از دست پدرانشان! یکی از اصحاب گفت: از دست پدران مشرکشان؟ حضرت فرمودند: نه از دست پدران مؤمنشان! که هیچ چیز از واجبات و احکام دین را به آنها آموزش نمی‌دهند و حتی در صورتی‌که کودک خودش برود و یادبگیرد، والدین مانع آن می‌شوند. این والدین به اندک کارهای دنیوی از ناحیۀ کودکان، راضی می‌شوند و هیچ توجهی به اخلاق و معنویت آنان نمی‌کنند. من از اینها بیزارم و آنها از من.

این حدیث هشداری است آشکار به والدین مسلمانی که ادعای پیروی از رسول خدا (صلی الله علیه و آله)  را دارند ولی از روی شفقت و مهربانی بی‌جا، کودکان خود را از انجام اعمال عبادی منع می‌کنند و یا از روی تنبلی و بی‌حوصلگی اعمال دینی را به کودکان خود یاد نمی‌دهند. قرآن کریم می‌فرماید: 

 ^[3]

خانواده‌ات را به نمازگزاردن فرمان بده و بر آن پایداری ورز.

امام باقر (علیه السلام)  در رابطه با انجام اعمال عبادی توسط کودکان می‌فرماید:

إنَّا نَأْمُرُ صِبْيَانَنَا بِالصَّلَاةِ إِذَا كَانُوا بَنِي خَمْسِ سِنِينَ فَمُرُوا صِبْيَانَكُمْ بِالصَّلَاةِ إِذَا كَانُوا بَنِي سَبْعِ سِنِينَ وَ نَحْنُ نَأْمُرُ صِبْيَانَنَا بِالصَّوْمِ إِذَا كَانُوا بَنِي سَبْعِ سِنِينَ بِمَا أَطَاقُوا مِنْ صِيَامِ الْيَوْمِ إِنْ كَانَ إِلَى نِصْفِ النَّهَارِ أَوْ أَكْثَرَ مِنْ ذَلِكَ أَوْ أَقَلَّ فَإِذَا غَلَبَهُمُ الْعَطَشُ وَ الْغَرَثُ أَفْطَرُوا حَتَّى يَتَعَوَّدُوا الصَّوْمَ وَ يُطِيقُوهُ فَمُرُوا صِبْيَانَكُمْ إِذَا كَانُوا بَنِي تِسْعِ سِنِينَ بِالصَّوْمِ مَا اسْتَطَاعُوا مِنْ صِيَامِ الْيَوْمِ فَإِذَا غَلَبَهُمُ الْعَطَشُ أَفْطَرُوا.^[4]

ما به کودکانمان وقتی به سن پنج سالگی برسند امر می‌کنیم نماز بخوانند. شما وقتی کودکانتان به سن هفت سالگی رسیدند امر کنید نماز بخوانند. ما به فرزندانمان دستور می‌دهیم که از هفت سالگی روزه بگیرند تا هر وقت از روز که طاقت می‌آورند؛ گاهی تا نصف روز، گاهی بیشتر یا کمتر؛ پس وقتی تشنگی و گرسنگی بر آنها فشار آورد، می‌خورند. تا بدین طریق بر روزه گرفتن عادت کنند و طاقت بیاورند. اما شما کودکان خود را از نُه سالگی به روزه گرفتن دستور دهید، تا هر وقت که می‌توانند روزه باشند و اگر تشنگی به آنها فشار آورد افطار کنند.

آری، با انجام این اعمال، اراده و توان جسمی و روحیۀ خویشتنداری و خودکنترلی و هوش هیجانی فرزند، تقویت می‌شود و فضای معنوی بر او حاکم می‌گردد و بدین طریق او را از لغزش‌ها و انحرافات احتمالی دوران بلوغ دور می‌سازد.

یک ایراد و پاسخ آن

ممکن است برخی ایراد بگیرند که واداشتن کودک به اعمال عبادی، تحمیل بر کودک است و چیز تحمیلی، نتیجه بخش نمی‌باشد و حتی أثر منفی دارد و او را عقده‌ای و ضد دین بار می‌آورد! و برخی نیز می‌گویند شما از خدا هم سخت‌گیرترید و قبل از سن تکلیف بچه را وادار به این کارها می‌کنید!!

در پاسخ می‌گوییم: این‌طور نیست که هر چیز تحمیلی نتیجه بخش نباشد. بسیاری از پدر و مادرها فرزندانشان را صبح زود از خواب بیدار می‌کنند و با ناز و نوازش و تشویق، و گاهی هم با تهدید، در هوای سرد زمستان به مدرسه می‌فرستند و آنها را به یادگیری در‌س‌های دشواری همانند ریاضی و فیزیک و زبان و... و یا انواع ورزش‌های سخت، وادار می‌کنند با این‌که کودک اصلاً رضایت به این کارها ندارد و دلش می‌خواهد بخوابد ولی پدر و مادر آگاه، اصلاً به خواستۀ دل فرزند توجه نمی‌کنند چون به فکر خوشبختی فرزندشان هستند. ولی متأسفانه وقتی نوبت به خواندن نماز و انجام اعمال دینی، مثل روزه و حجاب که می‌رسد بد بودنِ تحمیل و اجبار بر زبان‌ها جاری می‌شود و حال این‌که أثرات مثبت نماز و روزه و حجاب، هزاران بار بیش از درس‌های ریاضی و فیزیک و زبان است. بنابراین همین‌طور که تحمیل و اجبار فرزند به خواندن ریاضی و فیزیک و خوردن داروی تلخ پزشک خوب است، آموزش و عادت دادن فرزند به انجام اعمال عبادی هم خوب و نیکو است. البته هرچه بیشتر فواید اعمال عبادی بیان شود و تشویق و مهرورزی نیز چاشنی آن گردد، آموزش و انجام این اعمال سهل‌تر و نتیجه‌بخش‌تر خواهد گشت.^[5]

 آموزش قرآن کریم

 معنویت و نورانیت قرآن کریم برکسی پوشیده نیست و بی‌شک این معنویت در تقویت و آیندۀ ایمانی کودک تأثیر به‌سزا دارد و او را در مسیر رشد و تقوا و پاکدامنی یاری کرده و از همین رو آموزش آن به کودکان موضوعیت پیدا می‌کند. امام صادق (علیه السلام)  در این باره می‌فرماید:

الْغُلَامُ يَلْعَبُ سَبْعَ سِنِينَ وَ يَتَعَلَّمُ الْكِتَابَ سَبْعَ سِنِينَ وَ يَتَعَلَّمُ الْحَلَالَ وَ الْحَرَامَ سَبْعَ سِنِينَ.^[6]

بچه، هفت سال بازی می‌کند و هفت سال قرآن را فرا می‌گیرد و هفت سال نیز حلال و حرام (و احکام و آداب دینی و شرعی) را می‌آموزد.

برای آن‌که پدر و مادر در این امر مهم تشویق گردند و فرزندانشان قرآن بیاموزند، پاداش‌هایی ارزنده برای آنان در نظر گرفته شده است. به‌عنوان نمونه رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله)  می‌فرماید:

وَ مَنْ عَلَّمَهُ الْقُرْآنَ دُعِيَ بِالْأَبَوَيْنِ فَكُسِيَا حُلَّتَيْنِ تُضِي‏ءُ مِنْ نُورِهِمَا وُجُوهُ أَهْلِ الْجَنَّةِ.^[7]

هرکه به فرزندش قرآن بیاموزد [در بهشت] والدین فرا خوانده شده و دو لباس نورانی به آنها پوشانده شود که از نور آنها، صورت‌های بهشتیان نورانی گردد!

و نیز می‌فرماید:

هرکه به فرزندش قرآن بیاموزد، خداوند گردن‌بندی به گردن او آویزد که در روز قیامت همگان از آن شگفت‌زده شوند!^[8]

شایان ذکر است که آموزش قرآن کریم به فرزندان لازم نیست حتماً توسط والدین صورت پذیرد، بلکه با تسهیلات والدین و بهره‌مندی از مربیان دانا و توانا و باتقوا نیز هدف یاد شده تحقق می‌یابد و شکی نیست که اگر این مربی خودِ پدر و مادر باشند، آثار تربیتی آن بیشتر خواهد بود.

ناگفته نماند که اُنس با قرآن در دوران کودکی سبب می‌شود تا کودک در دوران نوجوانی و جوانی و بزرگسالی از آموزه‌های قرآن کریم در همۀ زمینه‌ها بهره‌مند گردد. چراکه قرآن کریم به‌عنوان کتاب هدایت انسان دستورات سعادت بخش فراوانی در زمینۀ زندگی فردی و اجتماعی، مادی و معنوی، دنیوی و اخروی دارد و از جمله به مباحث مدیریت غریزۀ جنسی پرداخته است. مباحثی همانند: اهمیت و فایده‌های عفاف‌گرایی و پاکدامنی،^[9] زیان‌های بی‌عفتی و انحرافات اخلاقی،^[10] عفاف‌خواهی،^[11] و رعایت عفاف در حوزه‌های بینایی،^[12] گویایی،^[13] شنوایی،^[14] بویایی،^[15] چشایی (عفت بطن و شکم)،^[16] بساوایی (لامسه)^[17] و رعایت عفت در پوشش،^[18] خلوت،^[19] اختلاط،^[20]رفتار،^[21] افکار^[22] و ارتباط،^[23] و اجازۀ کودکان به هنگام ورود به اتاق خلوت والدین و متأهل‌ها،^[24] و برخورد غیرت‌مندانه و سخت‌افزاری با انحرافات اخلاقی در صحنۀ اجتماعی،^[25] و ترویج و تشویق به ازدواج،^[26] و بیان عذاب‌های اُخروی و عقوبت‌ها و مجازات‌های دنیوی انحرافات اخلاقی^[27] و پرهیزدادن از اتهامات جنسی و ناموسی، (به منظور پیشگیری از اشاعه فساد و فحشا).^[28]

آری، قرآن کریم از باب این‌که کتاب هدایت و سعادت آدمی است، بزرگ‌ترین سرمایه می‌باشد و به همین جهت لازم است والدین عزیز، این سرمایه عظیم را در اختیار فرزندان خود قرار دهند و بدین ترتیب آنان را بیمه کنند.

 

^[1]. وسائل الشیعة، ج21، ص474.

إِذَا بَلَغَ الْغُلَامُ ثَلَاثَ سِنِینَ یُقَالُ لَهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ قُلْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ ثُمَّ یُتْرَکُ حَتَّى یَتِمَّ لَهُ ثَلَاثُ سِنِینَ وَ سَبْعَةُ أَشْهُرٍ وَ عِشْرُونَ یَوْماً فَیُقَالُ لَهُ قُلْ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ ص سَبْعَ مَرَّاتٍ وَ یُتْرَکُ حَتَّى یَتِمَّ لَهُ أَرْبَعُ سِنِینَ ثُمَّ یُقَالُ لَهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ قُلْ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ثُمَّ یُتْرَکُ حَتَّى یَتِمَّ لَهُ خَمْسُ سِنِینَ ثُمَّ یُقَالُ لَهُ أَیُّهُمَا یَمِینُکَ وَ أَیَّهُمَا شِمَالُکَ فَإِذَا عَرَفَ ذَلِکَ حُوِّلَ وَجْهُهُ إِلَى الْقِبْلَةِ وَ یُقَالُ لَهُ اسْجُدْ ثُمَّ یُتْرَکُ حَتَّى یَتِمَّ لَهُ سِتُّ سِنِینَ فَإِذَا تَمَّ لَهُ سِتُّ سِنِینَ صَلَّى وَ عُلِّمَ الرُّکُوعَ وَ السُّجُودَ حَتَّى یَتِمَّ لَهُ سَبْعُ سِنِینَ فَإِذَا تَمَّ لَهُ سَبْعُ سِنِینَ قِیلَ لَهُ اغْسِلْ وَجْهَکَ وَ کَفَّیْکَ فَإِذَا غَسَلَهُمَا قِیلَ لَهُ صَلِّ ثُمَّ یُتْرَکُ حَتَّى یَتِمَّ لَهُ تِسْعٌ فَإِذَا تَمَّتْ لَهُ عُلِّمَ الْوُضُوءَ وَ ضُرِبَ عَلَیْهِ وَ عُلِّمَ الصَّلَاةَ وَ ضُرِبَ عَلَیْهَا فَإِذَا تَعَلَّمَ الْوُضُوءَ وَ الصَّلَاةَ غَفَرَ اللَّهُ لِوَالِدَیْهِ.

^[2]. مستدرک الوسائل، ج15، ص164، ح17871.

^[3]. طه (20) آیه132.

^[4]. کافی، ج3، ص409.

^[5]. راه کارهای مؤثر برای ترغیب کودکان به نماز:

گام اوّل - توجه والدین به نماز) برای ترغیب کودکان به نماز، باید خودمان توجه داشته باشیم که نماز در رأس اعمال واجب قرار دارد و آن را در اولویت کارهای خود قرار دهیم. والدینی که توفیق چندانی در اقامۀ نماز ندارند و آن را در اولویت کاری خود قرار نمی‌دهند، نمی‌توانند مربّی فرزندانی باشند که باید نماز را در سرلوحۀ اعمال خود قرار داده و با نماز زندگی کنند.  

گام دوم - دوست داشتن کودک) اگر در زندگی خود کسی را دوست داشته باشیم، ممکن است به خاطر او به همۀ چیزهایی که به نحوی با او ارتباط دارد علاقمند شویم؛ و نیز اگر از کسی متنفّر و منزجر باشیم، امکان دارد به خاطر تنفرّی که از او داریم، از هر چیز دیگری که ما را به یاد او می‌اندازد متنفّر شویم.

اگر با رفتارهای نادرست خود، کودکانمان را از خود  منزجر کنیم، ممکن است آنها از همۀ کارهای ما و از آن جمله نماز و عبادتمان متنفّر شده و از آنها دوری کند. کما این‌که اگر آنها را دوست داشته باشیم و به آنها محبّت کنیم، آنها هم با میل و اشتیاق بیشتری به تقلید از کارهای ما بر می‌آیند و سعی می‌کنند همانند ما رفتار کرده و به نماز و عبادت نزدیک‌تر شوند. پس، کودکانمان را دوست داشته باشیم و به آنها محبّت کنیم. در این صورت آن ها هم وقتی نماز را به عنوان یک ارزش و یک اولویّت در زندگی ما ببینند، دوست دارند همانند ما نماز بخوانند و با خداوند انس بگیرند.

گام سوم - تقویت حسّ مسؤولیّت ‌پذیری) علّت کوتاهی برخی از جوانان و نوجوانان ما در نماز، فرا نگرفتن حسّ مسئولیت پذیری و عادت به فرار از مسؤولیت در دوران کودکی است. بنابراین، شایسته است که همواره مسؤولیت‌هایی به عهدۀ کودکانمان بگذاریم تا از همان دوران کودکی بیاموزند مسؤولیتی دارند و باید مسؤولیت‌های خود را با دقّت انجام دهند.      

گام چهارم - تقویت عشق و علاقۀ درونی کودک نسبت به نماز) آن‌چه که بیش از نماز خواندن کودکان خردسال ما اهمیت دارد، تقویت عشق و علاقۀ آنها به نماز است. بنابراین، باید به گونه‌ای رفتار کنیم که پیوسته شیرینی نماز در کام آنها بماند و نباید با افراط و زیاده‌روی خود، باعث شویم که به نماز به عنوان کاری سخت و طاقت فرسا نگاه کنند. مخصوصا والدینی که موفّق به خواندن نمازهای نافله هستند باید مراقب باشند که فرزندشان پا به پای آنها همۀ نمازهای واجب و نافله را نخواند و بیش از اندازه خود را به زحمت نیندازد.  

گام پنجم - دور کردن فشارهای روانی از کودک) در این گام باید به این اصل مهم پایبند باشیم که نماز نخواندن کودک خردسال ما کاری زشت نیست، چرا که هنوز به سنّ تکلیف نرسیده است؛ اما نماز خواندنش کاری بسیار زیبا و قابل تحسین است. بدین معنا که اگر کودک ما به خاطر شیطنت‌های کودکانه گاهی نماز نخواند، به او با دید منفی نگاه نکنیم؛ اما وقتی که نماز خواند محبّت خود را در حقّ او بیشتر کنیم. ثمرۀ توجه به این اصل، آن است که کودک ما برای نماز خواندن، خود را در معرض فشارهای روانی نخواهد دید، لذا با اختیار و اشتیاق به سوی نماز گام برمی­‌دارد.

گام ششم - تشویق کودک برای شکوفا کردن انگیزه‌های درونی نماز کودکان) کودکانمان را در این مسیر همواره تشویق کنیم. این تشویق‌ها باید به گونه‌ای باشند که اشتیاق درونی کودک را روز به روز به نماز بیشتر کند تا با خواندن نماز احساس غرور و عزّت نفس کند. تشویق کودکانمان به نماز باید در جهت شکوفا کردن انگیزه‌های درونی آنها باشد. بدین معنا که آنها را به خاطر نمازشان تکریم کرده و ارزش کارشان را به آنها گوشزد کنیم و به آنها بگوییم: «نماز، تشکّر از خدا بوده و نشانۀ بندگی ما محسوب می‌شود».

هم‌چنین کودکانمان را به خاطر انجام این فریضۀ اِلاهی ببوسیم و برخی اوقات از کار خوبشان نزد دیگران تعریف کنیم. در این تشویق‌ها باید در انتخاب کمّ و کیف آن، ظرفیّت کودکمان را در نظر بگیریم تا با تشویق‌های بیش از اندازه، آستانۀ رضایت‌مندی او را بالا نبریم. هم‌چنین مراقب باشیم که این نوع تشویق‌ها - مخصوصا هدیه دادن و زیاد کردن پول تو جیبی - با فواصل زمانی زیاد و به‌صورت غیر منظم صورت گیرد، تا موجب شرطی شدن او نشود. از تشویق‌هایی که تاکنون از آن نام برده شد در اصطلاح به «تشویق‌های بیرونی» یاد می‌شوند. این تشویق‌ها باید به گونه‌ای باشند که کودک را به سوی تشویق‌های درونی و احساس لذّت درونی سوق دهند.    

گام هفتم - آشنا کردن کودک با فلسفه نماز) با در نظر گرفتن مقتضای سنّی کودکانمان، فلسفه و هدف از نماز را به آنها توضیح دهیم. استفاده از «شیوه‌های مستقیم» در تشویق کودک اشکالی ندارد؛ اما استفاده از «شیوه‌های غیر مستقیم» در آموزش فلسفه نماز می‌تواند کارایی بیشتری داشته باشد.

به کودکان مان بگوییم که خداوند چه نعمت‌هایی به ما عطا فرموده و نیز به آنها بیاموزیم که در برابر هر هدیه‌ دهنده‌ای زبان به تشکر باز کنند و با بی‌تفاوتی از کنار کار آنها نگذرند. به عنوان مثال از او بخواهیم چند مورد از نعمت‌های خداوند را بشمارد. وقتی این کار را کرد نعمت چشم را به او گوشزد کنیم. بدین‌صورت که چشمانش را ببندیم و به او بگوییم برخی از کارها را با چشم بسته انجام دهد، اسباب بازی‌هایش را سر جای خودش بگذارد، اتاق را مرتب کند، نقّاشی بکشد و برخی کارهای دیگر. در این لحظات است که کودک ما آهسته آهسته، قدر چشم و میزان ارزش آن را بهتر می‌داند. و نیز می‌داند که چیزی جای چشم را نمی‌گیرد. در این صورت به فرزندمان می‌گوییم: عزیزم! فقط یکی از نعمت‌های خداوند همین چشم است که فوق‌العاده ارزش داشته و قابل قیمت‌گذاری نیست. آیا شایسته نیست که با نماز از این خدای بزرگ و مهربان تشکر کنیم؟ به نظر شما کسانی که این همه نعمت را می‌گیرند و حاضر نیستند نماز بخوانند چگونه انسان‌هایی هستند؟

گام هشتم - همکاری اعضای خانواده در اقامۀ نماز) نماز جماعت خانوادگی علاوه بر آن که یاد نماز را در کانون خانواده زنده نگاه داشته و در مقایسه با نماز فرادی ثواب فراوانی دارد، یکی از بهترین کارها در تحکیم روحیۀ معنوی خانواده هم می‌باشد. کار گروهی موجب می‌شود تا سختی کار کمتر شده و جای خود را با شیرینی و حلاوت آن عوض کند. بچه‌ها هم با مشاهدۀ این کار رغبت بیشتری به نماز نشان داده و با علاقۀ بیشتری به این کار روی می‌آوردند. (برگرفته از کتاب «آیین شکوفایی»، احمد نباتی).

^[6]. وسائل، ج21، ص474، ح1، باب 83.

^[7]. وسائل الشیعة، ج21، ص475.

^[8]. کنزالعمّال، 2386. «مَن عَلَّمَ وَلَداً لَهُ القُرآنَ قَلَّدَهُ اللهُ قِلادَةً یُعجَبُ مِنهَا الاَوَّلُونَ وَ الآخِرونَ یَومَ القِیامَةِ».

^[9]. «وَمَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِیهِ مِن رُّوحِنَا...».

^[10]. « الزَّانِیَةُ وَالزَّانِی فَاجْلِدُوا کُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِئَةَ جَلْدَةٍ».

^[11]. «رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَیَّ مِمَّا یَدْعُونَنِی إِلَیْهِ وَإِلاَّ تَصْرِفْ عَنِّی کَیْدَهُنَّ أَصْبُ».

^[12]. «قُل لِّلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ».

^[13]. «فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ...».

^[14]. «فَلَاتَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ...».

^[15]. «وَلَایُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ...».

^[16]. «کُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ...».

^[17]. «الزَّانِیَةُ وَالزَّانِی فَاجْلِدُوا...». «وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ».

^[18]. «فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُنَاحٌ أَن یَضَعْنَ ثِیَابَهُنَّ... وَأَن یَسْتَعْفِفْنَ خَیْرٌ لَّهُنَّ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ».

^[19]. «وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِن وَرَاء حِجَابٍ».

^[20]. «... وَوَجَدَ مِن دُونِهِمُ امْرَأتَیْنِ تَذُودَانِ...».

^[21]. «فَجَاءَتْهُ إِحْدَاهُمَا تَمْشِی عَلَى اسْتِحْیاءٍ قَالَتْ إِنَّ أَبِی یدْعُوکَ لِیجْزِیکَ أَجْرَ مَا سَقَیتَ لَنَا».

^[22]. «... وَلاَ تَعْزِمُواْ عُقْدَةَ النِّکَاحِ حَتَّىَ یَبْلُغَ الْکِتَابُ أَجَلَهُ...».

^[23]. « ولا متخذی اخدان» « ولامتخذات اخدان».

^[24]. «... یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِیَسْتَأْذِنکُمُ الَّذِینَ مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ وَالَّذِینَ لَمْ یَبْلُغُوا الْحُلُمَ...».

^[25]. «لَئِن لَّمْ یَنتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدِینَةِ لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ ثُمَّ لَا یُجَاوِرُونَکَ فِیهَا إِلَّا قَلِیلًا».

^[26]. «وَأَنکِحُوا الْأَیَامَى مِنکُمْ وَالصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِکُمْ وَإِمَائِکُمْ...».

^[27]. بیان سرنوشت قوم لوط در 12 سوره و... .

^[28]. «وَالَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء».

 تهیه و تنظیم : کانون فرهنگی تبلیغی امین 
حق نشر محفوظ / با ذکر منبع بلامانع

موضوعات مرتبط: . :: درســــــــنامه عفـــــــــــاف :: . ، خانواده و مراقبت های جنسی فرزندان ، تربیت جنسی فرزند 6 تا 12 سال (تا سن بلوغ)
برچسب‌ها: تربیت جنسی , تربیت جنسی فرزندان , خانواده و مراقبت های جنسی فرزندان , نماز , قرآن آیت‌الله سبحانی | سند 2030 باید ابطال شود!...