یکی دیگر از وظایف بسیار مهم والدین در عفافگرایی و تربیت جنسی صحیح فرزندان، حضور سرنوشتسازِ آنان در امور سیاست و حکومت و انتخاب زمامداران است؛ چراکه نقش مسئولان و زمامداران در فرهنگسازی و الگودهی، آنچنان زیاد است که بهفرمودۀ امیرمؤمنان (علیه السلام) مردم به رؤسا و زمامدارانشان بیشتر شباهت دارند تا به پدرانشان. «اَلنّاسُ بِأُمَرائِهِم أشبَه مِنهُم بِآبائِهِم».[1] شایان ذکر است که والدین گرامی هراندازه هم که خودشان عفیف و پاکدامن و دغدغهمند باشند و همۀ نکات یاد شدۀ پیشین را در تربیت جنسی فرزندان بهدقت رعایت کنند، ولی به هرحال باید بدانند كه با وجود مسئولين بیبرنامه، بیدغدغه و بعضاً بیغيرت، مشكل است فرزندانیݔ پاك و عفيف تربيت نمايند؛[2] بنابراین چارهای جز مشارکت هوشمندانه و برنامهریزی شده و قانونمند در انتخابات و امور سیاسی و اجتماعی وجود ندارد. بهعنوان مثال، شورای عالی انقلاب فرهنگی، 301 راهکار برایگسترش فرهنگ عفاف در سال 1385 به تصویب رساند که براساس آن 25 نهاد و دستگاه کشور، وظیفه دارند آنها را اجرا کنند که بیشک با اجراییشدن آنها، بسیاری از بیعفتیها و بدحجابیها و بیبندوباریها از جامعه رخت برمیبندد و در چنین فضایی فرزندان بهدرستی تربیت میشوند و از انحرافات اخلاقی مصون میمانند؛ ولی متأسفانه این راهکارها آنگونه که باید، تاکنون اجرایی نشده است! چرا؟, ...ادامه مطلب