نوجوانی، اوج دوستی و دوستیابی است. از همینرو والدین و مربیان باید در زمینه دوستیها، معیارهای انتخاب دوست خوب، و خطرهای ناشی از معاشرتهای آلوده و ناباب، با نوجوانان گفتگو کنند و ذهن آنها را به شیوه مناسبی آگاه سازند. والدین باید به دوستیهای مشکوک، بهویژه با شخصی که بزرگتر از فرزندشان است، دقت و تجدید نظر کنند. صمیمی شدن بیش از حد و ایجاد روابط نزدیک با دوست و همسایه در سنین بلوغ، باید با احتیاط زیادی کنترل شود. جوانی که تمایلات شخصیاش سرکوب شده و در خانواده بیاحترامی و اهانت دیده است، جوانی که پدر و مادر با کلمات زننده و رفتار خشن خود، او را تحقیر و به وی وانمود کردهاند که لیاقت احترام ندارد؛ بر اثر حقارتی که در خود احساس میکند، ضعیف و آسیبپذیر است. پس خیلی زود ممکن است به دوستیهای ناباب تن دهد و به آسانی دامن خود را به ناپاکی و گناهان آلوده سازد. والدین در هر زمان باید بدانند که فرزندشان کجاست و با چه کسانی مأنوس است. باید بر معاشرتهای فرزندان نظارت کرد. نظارتها نسبت به نوجوانان و جوانان باید بیشتر باشد؛ زیرا خطرهای بیشتری در این سنین در کمین آنان است. والدین آگاه، دوستان فرزندان خود را میپذیرند و میکوشند که فرزندانشان آنان را بدون تشریفات به منزل بیاورند تا بدین وسیله، شناخت بیشتری نسبت به آنان پیدا کنند و در صورت ضرورت بتوانند سریعتر در این دوستیها مداخله کنند. , ...ادامه مطلب